എന്ത് കണ്ടാലും മിണ്ടാതെ,
എത്ര കൊണ്ടാലും മിണ്ടാതെ-
ഒരു അമാവാസി ദിവസം മാത്രം
കണ്ടു മറന്ന ഒരു കാഴ്ചയായി
കണ്ടു മറന്ന ഒരു കാഴ്ചയായി
ഒരു മിന്നല്‍പ്പിണരിന്‍ വെട്ടത്തില്‍
കണ്ട സ്വപ്നമായി
ഇരുട്ടില്‍ ജ്വലിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മയായി
മൌനം വിതുമ്പുന്ന ഓര്‍മ്മയായി
ഇരുട്ടില്‍ ജ്വലിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മയായി
മൌനം വിതുമ്പുന്ന ഓര്‍മ്മയായി
........അതെ, ഒരുപാട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു പുറകിലേക്ക്
എന്നെ നടത്തിയ ആ ശില്‍പ്പം -
മഹാഗണിയുടെ മരണം
ഒരു രൂപക്കൂടായി കയറാല്‍
വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയ നിന്റെ രൂപം
ഗതകാലത്തിന്റെ
ചില്ലിട്ട പൂര്‍വസ്മൃതിക്കൂടിന്റെ പാളികള്‍
തുറക്കുന്നു.
നിന്റെ തണുത്ത നിഴലുകള്‍
എന്നെ എത്രത്തോളം ആഹ്ലാദിപ്പിച്ചിരുന്നു
എന്ന് എനിക്കിപ്പോള്‍ മനസ്സിലാകുന്നു.
ശിരസ്സറ്റ മഹാഗണി വംശത്തിന്റെ ഓര്‍മ്മക്കായി
ഒരു സ്മാരകം - അതെന്നെ കരയിപ്പിക്കുന്നു.
-----
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ